kollarını açıp da…

Bu resmi görür görmez….kendimi bu doğa parçasında buldum… Görüyor musun? Kollarını açıp da var oluşa, ve bu evrende tüm gerçek ihtiyaçlarımızın bize zaten sunulmuş olduğuna şükreden benim karşında… Güneş kemiklerimi ısıtıyor… Ayağımın altında su, şıkır şıkır sesiyle içimdeki huzuru dışarı yansıtıyor… Günlük hayatta beni oluşturduğunu sandığım bedenim muğlaklaşıyor ve üzerinde oturduğum kaya parçasıyla bütünleşiyor.. Özgürleşiyorum, ruhum onu bir elbise gibi saran bedenimden sıyrılıp bütünleşiyor evrenle…. Zaman kavramı yok oluyor. Mekan kavramı zaten çoktan yok olmuştu. Özümü buluyorum ANda… Ve bir ses hissediliyor ÖZde: “oh ŞÜKÜR smile emoticon”
TesekkurlerEti Koen ♥