Keşke dememek için

Erteliyoruz!
onu, bunu, şunu derken
kendimizi erteliyoruz aslında
farkına bile varmıyoruz!
Atmışız üzerimize
bir görev “bilinci”ni
yapmalı, etmeli derken
unutuyoruz duymayı
gönlümüzün isteklerini
ya da duysak bile
atıyoruz arka sıralara
yüreğimizden geçeni…
Zaman yok, sıra gelmedi!
Kayıp gidiyor yaşam
elimizin altından
çekiyoruz kendi kendimize
ayağımızın altından
ne varsa gerçekleştirmemizi sağlayacak yaşamı.
yürüyoruz peşinden
gerekli gereksiz kurguların
yürümek yerine
gönlümüzün yolundan
Çalıyor kapımızı
stres, mutsuzluk, huzursuzluk
derken hastalıklar
O zaman anlıyoruz,
yaşam geçmiş artık bizden!