Tam da başımı bu soğuk ekrandan kaldırıp, penceremden öteye baktığım andı… Aydınlık gökyüzünde henüz binaların ardından görünmemesine rağmen güneş, bir ışını uzaktaki ağaçlara vurmuş. Ağacın allta kalan hala göreceli olarak yeşilini koruyan yaprakları karanlık ve soğuk, yukarı doğru sarıdan kırmızıya uzanan yaprakları tatlı ve serin sonbahar güneşinin aydınlığında sanki kendi ışığını yansıtmakta. Mucize burada işte. Güneşin her bulduğu aralıktan kendini göstermesi gibi, yüreğimizin ışığı da her çatlaktan fışkırmakta yaşamda. İnsan ilk var olduğunuzdan beri onunla olan, ama yine de yeni ve taptaze bir ışık. Fark edin, fark edin ki ışık hep orada, hep yüreğinizde. Aydınlık dışarıda gözlerinizle onu gören yerde değil. Işık karanlığın ortasında bile aydınlığı gören yüreğinizde!
Dalia MAYA
29/11/2012
08:09
Yorum yazılmamış.