Mart 28, 2024

güle güle

güle güle

Yağmur sonrası çam kokuyor bahçem. Taze biçilmiş çimen kokuyor. Serin sabah rüzgarında baharı karşılıyor doğa. Yeni sürgünlerin taptaze renkleri parıldıyor bahçemizi önceden şenlendiren daha koyu renktekilerin arasında. Yağmur damlaları, birer pırlanta misali, bekleşiyorlar beslerken nemleri ile bir yandan üzerinde titreştikleri yaprakları. Başka bir güzel olur bahara açan ağaçlar. Bir bebek teni hassaslığı vardır yeni sürgünlerin. Narin, ince… O kadar ince ki, neredeyse şeffaftır yeşili ilk açan yaprakların. Aralarda, çok çok aralarda pembeler, morlar, sarılar patlar çiçek çiçek. Görsel şöleni tamamlar kokular, duyular, tınılar… Yeniden uyanışı yaşar insan her bahar doğa ile birlikte. 


Oysa…
Oysa her haliyle devam eder yaşam mevsim ne olursa olsun. Bebeler doğar, çocuklar büyür. Gelişler gibi gidişler de olur. Demez ki doğa kanunu “şimdi bahar, uyanış mevsimi, gidiş olmaz bu mevsim!” Görür zaten dikkatli bakan göz taze yapraklar cümbüşünde sararmış, solmaya yüz tutmuş olanların belki de son bir çaba ile tutunduğunu yaşama. Bir umutla, bu baharı da deneyimleme umuduyla. Az sonra, yazın sıcağında kavrulacağını düşünmeden pek de. Düşünmez ki insan, çoklukla, gidişin yeni bir gelişe hazırlık olduğunu, ve son dediğinin, aslında, yepyeni bir uyanış, bambaşka bir başlangıç olduğunu bilmediğimiz, ya da bilmediğimizi sandığımız bir yaşama…İki güzel canı uğurluyoruz bugün. Yolları ışık olsun! Işıklarından yayılan sevgi aydınlatsın bizleri. Onlara ulaşamadığımızın sanrısı ile değil ama yüreklerimizi ısıtmış olan sevgilerinin varlığı ile hatırlayalım onların aslında, bir süreliğine cisme bürünmüş ve ruhlarımıza değmiş sevgi olduğunu, her birimiz gibi. Fark edelim ve kutsayalım her boyutta yaşamı onların yaydığı sevgi ışığında.

DALİA MAYA
14 NİSAN 2013
10:05

 

 

Benzer yazılar

Yorum yazılmamış.