Hep öyle deriz değil mi? Zamansız açtı deriz, Şubat ayında açan tomurcukları, bahar dallarını gördükçe. Üzülürüz kar altında kalıp da bir mevsimin dahi tadna varamadan soğuktan yanacak bitkilere…
Oysa her sene tekrar eder bu durum.
Yaklaşık 10 yıldır, bahçeli bir apartmanda oturuyorum. Her yıl Şubat ayında tomurcuğa dönüyor bahçemizdeki bir çok bitki. Şubat, Musevi takvimine göre Tu-Bişvat’ı da içine alan ay. Tu-Bişvat, yani ağaçların yılbaşısı, yaşamın sonsuz döngüsünde uyanışın da simgesi değil midir diye sormadan edemem kendime.
On senedir, zamansız açan bahar dalı yeniden yaradılışın enerji ve sevgisini doldururken yüreğime, bir yandan da kısa bir ömrün hüznünü yayar beraberinde. Yine de her sene, özellikle de bitkilerin karın altına gömüldüğü yıllarda, daha bir coşkulu yaşar bahçemiz baharı. Karın altında yanıp çürüdüğünü sandığımız bitkiler, sanki daha bir coşkulu vurgular yaşamı, tonlarca yeşil, pembe, kırmızı ve morlar süsler o zaman gözümüzün bakıp da gönlümüzün gördüğü manzaramızı.
Dalia MAYA
03/02/2014
Yorum yazılmamış.