“İster genç olun, ister yaşlı, yaşınızla barışık değilseniz ihtiyarsınız demektir. Çok genç ölen yaşlılar olduğu gibi, ihtiyar doğanlar da vardır. Üniversitelerimizde yaptığım söyleşilerde, bana en çok para hakkında soru sorulur. Herhalde bir iş kadını olduğum için.Bense, “Paranın iki kişiliği vardır” derim. Para öncelikle bir değiş tokuş aracıdır. Para verip yiyecek, giyecek, ev, bark, hatta sağlık satın alabilirsiniz. İkinci olarak parayla gelecek korkusunu da yenersiniz. “Yaşlılığımda çaresiz, muhtaç perişan kalmam, çünkü kötü gün paramı bir kenara ayırdım” dersiniz.Ama para ötesi, para üstü bir konu daha vardır ki bunu parayla satın alamazsınız. Bunun adı zevk ve keyiftir. Zevk almak, keyif duymak ancak kültür ile mümkündür. Resimden zevk almak için sergiler bedava, müzik, kaset ve diskler üç otuz para. Konserler pahalı olmadığı gibi tiyatrolar da hamburger fiyatına.Aşk ve sevgi zaten bedelsiz. Güneşin batışından, denizde dalgaların tatlı sesinden ya da bir satranç oyunundan zevk alabiliyorsanız, parayla ulaşamayacağınız saadetinizi garantilemişsiniz demektir.En az yaşlılığınız için biriktireceğiniz kötü gün parası kadar önemli olan, işte bu zevkler ve mutluluklardır.Bunlara sahip olmak da ancak kültürle mümkündür. Para kazanmaya emek verdiğiniz kadar, kültür edinmeye de emek verin. Yaşlılar ölüme daha yakın, derler. Ama ölüm genç, yaşlı tanımaz; nüfus kağıdı sormuyor. Öyleyse tutkularınızdan vaz geçmeyiz. Örneğin benim şimdiki tutkulu projem, bir ceviz ormanı yetiştirmek. Fidanları dikmeye başladım bile. Ceviz fidanı sekiz yıl sora ağaç olup ceviz verirmiş. Şimdi 76 yaşındayım. Yani 84 yaşımda ceviz kıracağım. Bu kez kendi cevizlerimi” (Ishak Alaton anlatımı) Ben Marka Olsam, Didem Moralıoğlu
Yorum yazılmamış.