Nisan 19, 2024

Belki de en çok şimdi

Belki de en çok şimdi

Pazar akşamı bayram! Bu ortamda bayram nasıl kutlanır? Kinin, insan -demeye dilim varmıyor- güruhlarının içinden bir volkan gibi patladığı, öfkenin kan kustuğu, gözü dönmüş kalabalıkların gencecik bedenlere döner bıçaklarıyla saldırdığı, vurduğu, kırdığı, kardeşin kardeşi yaktığı, iç savaş çığlıklarının atıldığı; kimin terörist, kimin yargıç, kimin katil, kimin cellat olduğunun bellli olmadığı, memleketin ölüm koktuğu bu ortamda nasıl kutlanır bayram? Hem de öyle bir bayram ki, Yıl Başı! Yahudilerin yılbaşı. Yılbaşı olması itibarıyla da Yaşam Başı! Bilmeyerek de olsa geçmiş yıl içinde yapılmış hatalardan, günahlardan af dilenerek, kendini tamir etmeye (tikkun olam diyoruz biz buna), daha iyi bir insan olarak yaşamaya açılan bir kapı gibi.. Ölümün değil, yaşamın kutsanmasıdır bu.

Nasıl kutlanır bu bayram böyle bir ortamda?

Belki de en çok şimdi kutlanır!!!
(İkinci Dünya Savaşında kamplarda ne olursa olsun, bir parça fazla kuru ekmek ile bile olsa kutlanmaya çalışıldığı gibi…) Vatanımızın üstüne kapanmış karanlık bulutlara rağmen, belki de en çok şimdi gerekiyor yaşamın kutsanması.
Belki de en çok şimdi, ölüm değil yaşam konuşulmalı.
Belki de en çok şimdi yükselmeli bir dua yüreklerden.
Belki de en çok dua ederken hatırlıyor insan insanlığını, arınıyor düşmanlıklardan, belki de en çok bayram günleri anlıyor insan neşenin içinde, kimsenin kimseden bir farkı olmadığını, aynı kaseden kaşıkladığımız gibi elma reçelimizi, Türk’ü, Kürdü, Alevisi, Ermenisi, Lazı, Rumu, eşcinseli ve daha niceleri…. aynı topraklardan beslendiğimizi, aynı sudan giderdiğimizi susuzluğumuzu, aynı hava ile nefes aldığımızı ve er ya da geç aynı topraklara karışacağımızı….
Belki de şimdi… her şeye rağmen, ya da tüm bu yaşanmakta olanlara en doğru cevap -yürekler dağlanırken alev alev acılarda- hep birlikte bir bayram kutlamasına dönüştürmek, kardeş kardeşe kavuşmak ve sarılmak gerek en çok.
Belki de bir savaşa son vermek, ancak; yemeğini savaştığınla aynı kaseden kaşıkladığında mümkün!
Belki de bir savaşa son vermek, ancak; savaştığınla şefkatle sarıldığında mümkün!

Dalia MAYA
19/09/2015

Benzer yazılar

Yorum yazılmamış.