Osmanbey’de bir gençlik derneğinde hatırlıyorum kendimi seninle konuşurken… Topağacı’nda bir apartman dairesinde. Beton binaların arasında çiçek bahçesi gibi bir daire gözümün önünde.
Pembe pembe çiçekler, hafızam beni yanıltmıyorsa.
Yanıltıyorsa da ne fark eder ki zaten şimdi? O koca kara gözlerin; ne söylediğinden daha çok o koca kara gözlerin etkilermiş ki beni: sözler yok olmuş gitmiş ama gözlerin hala derin derin bakıyorlar bana.
Beki’ciğim. Sevgili Davit’imizin kardeşi Beki idin, bizim için.
Kim bilebilirdi ki bizim Beki’miz bir gün Beki İkala Erikli olacak, meleklerle yaşayacak, meleklerle yaşadıkça insanlara kendi içlerindeki melekleri bulmalarına yardımcı olacak, yollarına ışık tutacak, yüreklerini aydınlatacak.
Yalan yok. Ben pek okumadım meleklerini. İnanmaktan korktum belki de…
Ama farkındaydım uzun zamandır mucizelerin. Şükrediyordum her an mucizelere. Başka bir yolda yürüyordum da çekiniyordum sanırım melekleri okuyarak kendi yolumdan sapmaya.
Seni, geldiğin noktayı, daha iyi tanımak adına bile okuyamadım.
Yine de takipteydim. Nasıl aydınlık etkiler yarattığını insanlar üzerinde görüyordum elbette. Belki de sırf bu yüzden sevenlerine bırakmalı bu veda yazısını yazma işini:
– İnanamıyorum, inanmak da istemiyorum… Nasıl olur? Ölemez… Öldüremezler… Beni hayata dair bilmem gerekenlerle tanıştıran meleklerle… Güzellikleri bilmemi öğreten kadın nasıl olur da seni öldürürler? Anisa D.
– Suçsuz Ve Savunmasız Bir Bayana Kurşun Yağdıracak Kadar Vicdansızsınız… Nur İçinde Uyu Meleklerine Kavuştun… Bülent B.
– Hepimizin hayatına bir şekilde dokunmuşluğu olan nadir insanlardan biri… Kendi dediği gibi yolu ışıklı, rehberi de melekleri olsun… Mirey S.
– Yıllar önce tek başına ameliyata gittiğim hastane merdivenlerinde bulduğum minik tüy… Yalnız olmadığımı fark ettirdi… Plakalardaki harfler hayatımda dönemsel önemli rolleri olan kişileri hala bana gösteriyor… Ve daha pek çok şey… İşte tüm bunlar hep oluyordu ama biz farkında değildik… Meleklerin varlığını ve işaretlerini algılamamızı sağlayan farkındalığımızı arttıran güzel insan yolun ışık olsun. Sofi M.
Beki’ciğim yaşam yolun ışıktı.
Olduğun yerde, meleklerinin arasında daha da ışık olsun. Çünkü biliyorum bıraktığın miras daha uzun, çok uzun yıllar aydınlatmaya devam edecek bu dünyada bıraktığın sevenlerini. Elini uzatıp aydınlanmak istediklerince…
Bir teselli olur mu ailene, sevenlerine bilmem ama milyonların yüreğinde yaşamaya devam edeceksin sen. Mucizelere inanmaya devam edeceğiz bizler. İzin vermeyeceğiz hiç bir şeyin içimizdeki yaşam coşkusunu yok etmesine. Senin adına, senin için yaşamı kutlamaya ve kutsamaya devam edeceğiz, meleklerin mesajlarını daha bir dikkatle okuyacağız, daha çok seveceğiz insanları, daha çok aydınlığa yer vereceğiz yaşamlarımızda.
Işıklarda ol…
Dalia MAYA
Ocak 2017
Bu yazı Şalom Derginin Ocak 2017 tarihli 63. sayısında yayınlanmıştır. İlgilenen, yayın tarihinden 3 ay sonradan itibaren http://dergi.salom.com.tr linkindeki arşivden orijinaline ulaşabilir.
Yorum yazılmamış.