Şişman bir çocuktum.. O kadar ki minikken, mesela merdivenleri inerken ya da yolda, koşarken, korkarmış hep ardımdakiler… İniyor muyum, koşuyor muyum yoksa yuvarlan...
Çocukluğumda Şişli’de Abide-i Hürriyet caddesinde zamanına göre genişçe bir evde otururduk. Her sene anneannem bir aylığına İstanbul’a bizi ziyarete geldiğinde odam...
Henüz ortaokuldaydım… Sanırım iki senelik hazırlık sınıflarını tamamlamıştık… Belki 13-14 yaşlarında… Çocuktuk henüz. Biz çocuktuk ama bizden daha da küçük bir çocuk boyn...
Bugün Eddi Anter’in Inkar isimli kitabini okurken çocukluğumdan bir sahne geldi gözlerimin önüne. insan neden seyahat eder konusu ele alınmış kitabın bir bölümünde...