Sıklıkla en görünen olanı görmez insan… Ama bazan, bazan da…. Bir akşam üzeri gün batımında, elinde anahtarı ilk defa girdiği kapının ardında, onu bekleyen mi...
Sabah daha gün doğmadan, ben güne doğdum. Yılın son köşe yazısı geçmişe bir selam, yeni başlayacak seneye de bir kapı açsın istedim. Eski dosyaları karıştırıp, notlarıma,...
Bazan da imzasını senin bedenine atar sanatçı… illa eserinde olması gerekmez imzasının ama sarılır sana. Öyle bir sarılır ki… Ya da bakar derin derin; nefesin...
Karagöl’deyiz. Yeşilin her tonu yansıyor gölün suları. Gerçek ve yansıma birbirine karışıyor. Karagöl… Adı kara ama kendi… Kendi yeşil, tonlarca yeşil… Kendi kuş cıvıltıs...
Yeşile, maviye, suya, havaya, dostluğa doyabilir mi insan? Doyamıyor. Dengeleniyor ancak. Ve seyrediyor. Neyin gerçekten önemli olduğunu hatırlıyor. Özünü hatırlıyor. Riz...
Belki de tek bir hareketi değiştirerek her şeyi değiştirmek mümkündü. Hatta hareketi bile değiştirmeden evvel, belki de her şey önce düşüncede değişiyordu. Belki de her ş...
Bir yer var, biliyorum; Her şeyi söylemek mümkün; Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum; Anlatamıyorum. Orhan Veli Yuva neresiydi? Doğduğu yer miydi? Yaşamını geçirdiği, havasını...