Ekim 04, 2024

inkar

inkar
Bugün Eddi Anter’in Inkar isimli kitabini okurken çocukluğumdan bir sahne geldi gözlerimin önüne. insan neden seyahat eder konusu ele alınmış kitabın bir bölümünde… Anneannem çıkageldi bir anda yanı başıma… İlk gelin olarak gittiği üç erkek kardeşin yaşadığı evi beceriyle çekip çevirmekle kalmamış orayı bir yuvaya dönüştürmüş, sevilen ve sevildiği kadar sözünü de geçirmeyi bilen biri olmuştuanneannem. Balayında gemi ile Amerika’ya gitmek üzere yola çıkmışlar, ancak savaş patlak verince, Ellis Adasına gemiden el sallayıp, karaya çıkamadan gerisin geriye İzmir’e, eve dönmek zorunda kalmışlardı. Sanki hedefe ulaşamamış bu seyahate inat, evlilik yaşamı boyunca çok gezmiş, kendince güzel yaşamış, ancak eşini kaybettikten sonra vaktini evi ile kızlarının yaşadığı şehirler arasında geçirmiş bir hanımefendiydi. Senede iki kere bir aylığına İstanbul’a yanımıza gelirdi. Pek bir şey yapmak istemezdi İstanbul’a gelince bizlerle vakit geçirmek dışında. Mecbur olmadıkça sokağa bile çıkmak istemez, bizi eve “hapsederdi”. Bazan konuşacak konuların tükenmesinden, güne biraz hareket getirmek, bir tavan değiştirmek ihtiyacına düşen ya da sürekli annesiyle didişmekten bunalan annem, bir kafiko içmek için dışarı, kendi çok sevdiği, daha rahat nefes alabildigine inandığı boğaza gitmeyi önerirdi “haydi gel biraz hava alalım.” Anneannem hiç istifini bozmadan karşı çıkardı.
“Hava mı almak istiyorsun, haydi yap bir kahve, açalım pencereyi kahvemizi içip havamızı alalım. Orada ya da burada, alacağın hava aynı hava, üstelik gideceğimiz yerde sandalyeler de rahatsız” der hicbir yere kıpırdamaya niyeti olmadığını ilan ederdi.
Annem kızar, onlar atışır, ben çok eğlenirdim. Bilemezdim ki o küçük yaşımda, anneannemin sözlerinin ardında yatan bilgeliği…Ne de bu bilgeliği önce unutup, kendisini bir asırlık olmaya ramak kala sonsuz yaşama uğurladıktan ancak iki yıl sonra hatırlayıp, anlayabileceğimi…
Ne sen biliyordun anneanneciğim o günlerde bana bir ders verdiğini, ne de ben farkındaydım… Oysa ben bugün bir kitap sayfasında anlayıverdim yaşam kitabımda seninle dolu bir sayfayı…
Teşekkür ederim canım anneannem, nurlar içinde ol.
Dalia Maya
22/05/2012
18:22

 

 

Benzer yazılar

Yorum yazılmamış.