Şenlik

Sıklıkla en görünen olanı görmez insan… Ama bazan, bazan da….

Bir akşam üzeri gün batımında, elinde anahtarı ilk defa girdiği kapının ardında, onu bekleyen mini minnacık bir not gönlünün şatosunda bir dileğin gerçek oluşunu müjdeler.

Uyuyan dev uyanır, yüreğinin içinde uyuyan küçük kız çocuğu uyanır. Tüm masumiyetiyle ve hatta tüm bilgeliği, tüm dişiliği ile uyanır. 

Her zaman yaptığını yapmaktadır oysa… Her zaman yaptığına yakın bir şeyleri ya da… Her zaman yaptığı yerde ya da her zaman yaptığına benzer bir yerde…  Ama işte, her zamankinden farklı olarak uyanır o küçük çocuk içinde! Kıpır kıpır… Şıkır şıkır… Kıpırdadıkça çiçek açar gülücükler yüzünde… Şıkırdadıkça şarkılar söyler yüreği, dans eder ruhu… 

Fıkır fıkır, şıkır şıkır yüreğin o neşeli, o dünyadan bihaber şarkısını söyler içinden, sessizliğin sesini duymak isteyenlere…  

Her şey tam olması gerektiği gibidir; tam olabileceği gibi. Ne geçmiş ne gelecek vardır orada… ne dün ne demin, ne yarın ne de az sonra!

Mutluluğun denizinde tanımsız bir enerji dalga dalga…  Rastlaşmalar, buluşmalar, sarılmalar evreninde derin bir curcuna, bir şenlik!

Şenlik seni çağırır merkezine! Ve sen de zaten merkezisindir o şenliğin. Yaşamın o tek bir anı, tüm varlığını kapsayan o tek an, bedeldir tüm varoluşa. 

Sıradan yaşamların körelttiği gönül gözünle yürek duyunu sızdığı çatlaktan yakaladığın o an bir mucize gerçekleşir.  Fark ettiğin kendini, fark ettiğin anda mucizeyi yaşarsın. O mucize ki zaten sen! 

Dalia Maya