Nisan 19, 2024

babam

babam
Babam bir babalar günü arifesinde gitti. Kaybettim diyemiyorum. Çünkü o her zaman yüreğimde, her zaman benimle, her zaman bende. Bugün durduğum yerde yaşama farklı bir pencereden bakabiliyorsam, bunu çokça da onun sayesinde yapıyorum. Her zaman her olaya bakmanın başka bir şekli olabileceğini gösterirdi bize. Ve kendine has şakacı bir yanı vardı… Suratında huzur dolu fakat muzip bir ifade ile evin en sevdiği köşesinde otururken gidivermeyi seçtiği gün de ona uygun oldu. Yol göstericim, bu yaşamımdaki ilk erkeğim, güvenliğim, güvendiğim akıl hocamdı…
Huzur içinde uğurladık onu o “son” dediğimiz yolculuğuna beş deneyim yılı önce tam da bugünlerde… Zamanın birinde bambaşka bir yaşamda, bambaşka koşullarda ve bambaşka bir ilişkide yeniden bir araya gelmek üzere…
Dalia MAYA
10/06/2012

 

 

Benzer yazılar