Yaşam coşkusu böyle bir şey işte… Onun da parası, köklerini yayacağı, rahat rahat besleneceği toprağı… kısmen açıkta kalmış kökleri… ne gam! o yine de uzatıyor dallarını mavi gökyüzüne, açmak üzere her bahar yemyeşil çiçeklerini, kabul etmek üzere kim bilir hangi kuşa yuva olmayı… Hışırdıyor sabah esintisiyle… Katılıyor doğanın o muhteşem senfonisine… Selam duruyor hayata yaşadığı gün kadar. Yaş almak mı? Hangimiz biliyor ki yaşamının süresini? Ne zaman sonlanacağını? Bilmiyor muyuz? O zaman yaşadıkça, tadını çıkarmalı her anın, elimizde olanın; düşmeden olmayanın tasasına, ya da belki de yarın olmayacak olanın…
Budur işte doğadan müthiş bir kare ile benim nacizane yaşam coşkusunu tarif etmek üzere karaladıklarım…
Her ne deneyimlemekteysek yaşamda, içimizin coşkusu hiç sönmesin sevgili dostlar, hiç birimizin.
Dalia MAYA
10/09/2012
Yorum yazılmamış.