Çünkü geçmiş, geçmiş bitmiş değildir. Her an bugüne taşır insan geçmişini. Her an her ne yapıyorsa yaşar geçmişte yaşadığı her anını. Kimini daha özel bellemiştir, daha farkına vararak yaşar. Özlem koyar adını kendini içine hapsettiği yokluk düşüncesinin. Düşünmez ki yok dediği kendisiyle bir bütündür yok dediğinde bile. Kimi kaybolup gitmiştir an/lar kütüphanesine. Unutulmuş bir sis perdesinin ardında… Öyle zanneder insan. Unuttum zanneder. Hatta bazan hiç yaşanmamış kadar uzaklardadır o anlar. Ta ki bir koku, bir melodi, bir ses, bir duygu, getirir o anıyı, anın gerçeği yapar. Bazan sessizce dalga dalga, bazan hoyrat bir fırtına gibi sarar geçmiş dediğin anı insanı. Gülümsersin oturduğun yerde, ya da belki minicik bir damla süzülüverir gözünden… Selam edersin yaşadıklarını yaşatana. Teşekkür edersin. Bir an yaşadıklarını yaşatıp, büyütürsün yüreğinde sevgi ve şefkatini. Derken ruhunda bir huzur; devam edersin yoluna.
Dalia Maya
20/08/2013
07:55
Yorum yazılmamış.