Bazan bir koku alır götürür insanı içinde bulunduğu fiziksel ortamdan bambaşka bir mekana… Bir çift laftır ya da bir gülümsemedir, bazan da bir şarkıdır zamanı eritip sonsuz farklı bir ana taşıyan insanı. Ormandan geçerken kulağına çalınan bir kuş cıvıltısıdır bazan ya da denizden gelen iyot kokusu… Yaz güneşinin altında gerinen bir kedi belki… İnsanı alıp taşıyan yaşamın zamansızlığında…. Ya da yanınıza getiren kim bilir nicedir görmediğiniz sevdiğinizi… Bir şarkı sözü oldu bir kaç gündür sevgili babacığımı taşıyan yüreğime..
Nice anılar… Çocukluğumun sisli pencerelerinden kalkıp gelen… Bir şarkı… “There was a boy/ bir oğlan vardı. Çok garip sihirli bir oğlan… Derler ki uzaklara, çok uzaklara, denizlerin ve toprakların ötesine dolaşmış. Biraz utangaç ve üzgün bakışlı ama çok akıllı imiş. Derken bir gün, bir mucizevi bir gün ona rastladım. Ve bir çok şeyden, delilerden ve krallardan, söz ederken şöyle dedi bana: öğrenebileceğin en önemli şey sadece sevmek ve sevilmektir!” Boğaz dönüşü otobüs beklerken dökülürdü sıklıkla bu melodi dudaklarından. Bizi evimize götürecek bir türlü gelemeyen otobüsün bekleyişinde sabırsızlığımı kırmak için seslenirdi bazan da, sesini duyuramayacağını bildiği halde “Ey otobüs! Geleceksen gel, gelmeyeceksen haber ver”. Ve anlatırdı her zaman, İstanbul’u dolaşırken, sokak sokak, yapıların tarihini. Ne çok severdim tekrar tekrar dinlemeyi ondan bugün müze olan Sabancı Malikanesinin bahçesindeki at heykelinin hikayesini. Defalarca sordum, ben sordukça o anlattı. Asla da hatırlamadım bir seferden ötekine ne o hikayeyi ne de diğerlerini. Sesini dinlemek miydi içercesine ruhumun ihtiyacı? Yaşam anını paylaşmak mıydı yoksa? Her önünden geçişimizde aynı şeyleri sıkılmadan yeniden anlatmasını istemek hiç bilmeden o anların içime işlediğini. Şarkıdaki o çocuk babamdı belki de benim için…. Mucizevi bir gün yolumu açan, utangaç biraz, ketum bolca… Ama akıllı, çok akıllı… Ve şarkısıyla bizlere öğrettiği gerçek, yaşamın özüydü aslında: “öğrenebileceğin en önemli şey sevmek ve sevilmektir sadece”.
Dalia Maya
30/04/2013
10:36
One comment